داستان خرابی پل اوکلند که در آخر مشخص شد ناشی از تردی هیدروژنی است…
دهانه شرقی پل خلیج اوکلند، 6 ماه قبل از بهره برداری و در مرحله آزمایشی فرو ریخت. تحقیقات نشان داد خرابی ناگهانی آن ناشی از بریده شدن پیچ های دهانه تنها پس از 2 ماه از نصب آنها بوده است. تحقیقات ادامه یافت و مشخص شد که شرایط محیطی منجر به تردی هیدروژنی (Hydrogen embrittlement) پیچ ها شده بوده است.
از این داستان واقعی می توان چند برداشت کرد:
- برای طراحی سازه ها حتما به شرایط محیطی استفاده آن باید دقت شود و سازه به سازه می تواند شرایط طراحی تغییر کند.
- کوچکترین اشتباه یا سهل انگاری منجر به هزینه های وحشتناک مالی و حتی جانی خواهد شد.
- تردی هیدروژنی یک خرابی موذی است که حتما و بخصوص در سازه های ساحلی و در تماس با آب باید در نظر گرفته شود.
- چند سالی است از روش های محاسباتی نظیر اجزا محدود برای پیش بینی این خرابی استفاده می شود و نتایج خوبی گرفته شده است.
تردی هیدروژنی که به آن ترک هیدروژنی هم گفته می شود، به تردی فلزات در اثر تماس و مجاورت با هیدروژن اطلاق می شود. در اثر تردی هیدروژنی چکش خواری، استحکام یا سفتی سازه کاهش می یابد. تردی هیدروژنی موجب خطراتی در دوام سازه های نفت و گاز می شود. دیگر سازه هایی که در معرض این نوع خرابی قرار دارند، گیربکس و لنگر توربین های بادی فراساحل یا پل ها و سازه های فلزی هستند. مکانیزم این خرابی بسیار پیچیده است و هنوز به طور کامل درک نشده است. از روش های عددی می توان برای ارزیابی انواع حالت ها و بهبود طراحی سازه ها در مقابل این نوع خرابی استفاده کرد.