استاندارد طراحی کفش ورزشی با استفاده از آزمایشگاه و کامپیوتر
استاندارد طراحی کفش ورزشی با استفاده از آزمایشگاه و کامپیوتر
تحقیقات زیادی پیرامون میزان جذب انرژی کف کفش ورزشی توسط شرکت‌های مختلف انجام شده است. یکی از روش‌های متداول در حوزه R&D، در این شرکت‌ها استفاده از تست‌های فیزیکی و همچنین شبیه‌سازی‌های مجازی است.
هدف از انجام چنین تست‌هایی، تعیین میزان قابلیت اطمینان و دوام کفش‌های ورزشی بخصوص کفش‌های مورد استفاده در دوندگی می‌باشد. به دلیل آنکه جنس کف کفش بیشتر از نوع پلیمری می‌باشد، مواردی چون خواص ویسکوالاستیک آن بر تست ها تاثیر‌گذار است.
از اینرو بیشتر در چرخه‌های خاصی از بارگذاری مقادیر و پارامترهای مهم مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
استانداردهایی برای این امر تحت عنوان ASTM F 1614 و DIN EN 12743 توسعه یافته است، که اکثر ارجاعات به این استاندارد‌ها می‌باشد.
در دستگاه تست، پاشنه کفش با استفاده از یک موتور الکتریکی به مقدار 50 میلیمتر بالا آمده و سپس سقوط می‌کند.
اطلاعات توسط سنسور‌های مختلف دریافت و ثبت می‌شود. نیروی ماکزیمم، ماکزیمم تغییر شکل و مقدار انرژی جذب شده مهمترین پارامترها در این تست می‌باشند.
اخیرا میل به استفاده از شبیه سازی عددی اینگونه تست‌ها افزایش یافته است.
تولید کنندگان کفش‌های ورزشی حتما باید به مواردی از این دست، جهت افزایش کیفیت و دوام محصولات خود توجه کنند.
منبع : ساینس دایرکت